Η ιστορία Το πιο Πλούσιο Παπί του Κόσμου είναι μια πολυσέλιδη ιστορία που έγραψε και σχεδίασε ο Ντον Ρόσα, η οποία δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 1994. Στην χώρα μας την είδαμε για πρώτη φορά στο ΚΟΜΙΞ 111 και αποτελεί το δωδέκατο και τελευταίο επεισόδιο του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ, μιας μεγάλης σειράς που αφηγείται την ζωή του πιο πλούσιου παπιού του κόσμου.
Περίληψη[]
Ο θείος Σκρουτζ συναντάει για πρώτη φορά τον Ντόναλντ και βγαίνει από την σύνταξη για να αντιμετωπίσει τους Μουργόλυκους, ξεκινώντας και πάλι να ζει περιπέτειες…
Υπόθεση[]
Είναι η μέρα των Χριστουγέννων του 1947 και ο Σκρουτζ Μακ Ντακ κάθεται σε μια μοναχική έπαυλη και σκέφτεται την χαμένη του αγάπη. Σε ένα δελτίο ειδήσεων προβάλλεται η πολυτάραχη ζωή του, όπου αναφέρεται πως έχει αποσυρθεί από τις επιχειρήσεις του κι έχει φτιάξει την πελώρια πολυτελή έπαυλη, που είναι εντελώς αντίθετη με τον λιτό τρόπο ζωής του, για να συνταξιοδοτηθεί.
Το μόνο απομεινάρι της παρουσίας του είναι το θησαυροφυλάκιο του που δεσπόζει στην Λιμνούπολη, και το οποίο λέγεται ότι περιέχει είτε παλιά κατάστιχα, είτε, σύμφωνα με τον μύθο, χρήμα. Ο Ντόναλντ πιστεύει το πρώτο και μαζί με τα ανίψια του πηγαίνουν στην έπαυλη του θείου τους, τον οποίο πρόκειται να γνωρίσουν για πρώτη φορά.
Μετά την διαμονή τους στο σαλέ του τους έχει καλέσει για δείπνο, την ημέρα των Χριστουγέννων. Πηγαίνοντας στην έπαυλη του, αφού τους υποδέχεται ο μπάτλερ συναντάνε και τον ίδιο τον συγγενή τους, που είναι εξαιρετικά κουρασμένος και άκαρδος. Ο Σκρουτζ αποφασίζει να τους πάει στο θησαυροφυλάκιο του, για να τους αποδείξει ότι είναι όντως πλούσιος, αφού ο Ντόναλντ δεν πιστεύει καθόλου τους θρύλους και θεωρεί όλα τα τρόπαια που έχει ψεύτικα.
Αφού περνούν τις νάρκες του λόφου, χωρίς να αντιληφθούν ότι κάποιοι τους ακολουθούν φτάνουν στην πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ, η οποία πιστεύεται ότι είναι τυχερή και ότι σε αυτήν οφείλεται η περιουσία του μεγιστάνα. Ο ίδιος το αρνείται σθεναρά και φτάνουν στην τεράστια αίθουσα με τα χρήματα του, την οποία οι Ντακ όταν βλέπουν μένουν σέκοι.
Τότε συνειδητοποιούν ότι τους έχουν ακολουθήσει ένα σωρό Άγιοι Βασίληδες, που είναι στην πραγματικότητα οι Μουργόλυκοι μεταμφιεσμένοι, με ηγέτη τους τον Μόργκαν. Αφού κλειδώνουν τα παπιά σε μια αποθήκη αρπάζουν την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ και ένα σωρό χρήματα, για να τα φορτώσουν σε ένα έλκηθρο και να επιστρέψουν.
Οι Μουργόλυκοι ετοιμάζονται να κλέψουν τον Σκρουτζ...
Μέσα στην αποθήκη οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη προσπαθούν να πείσουν τον θείο Σκρουτζ πως πρέπει να δραπετεύσουν, παρόλο που εκείνος μοιρολογεί, λέγοντας πως είναι πολύ γερασμένος για τέτοια. Βρίσκουν ένα παλιό σεντούκι του, που περιέχει μια αξίνα, από τα χρόνια που ήταν χρυσοθήρας και ο Σκρουτζ την χρησιμοποιεί για να διαλύσει την πόρτα.
Κατόπιν, αποφασίζει να ξεχυθούν στο κατόπι των ληστών, παίρνοντας επίσης ένα έλκηθρο και μαζί και το σεντούκι με τα αναμνηστικά της ζωής του. Μια άγρια καταδίωξη με έλκηθρα ξεκινά, με τον Σκρουτζ να πετάει το παλιό του κόσκινο και να ρίχνει αναίσθητο τον οδηγό των Μουργόλυκων, με αποτέλεσμα το έλκηθρο τους να συγκρουστεί.
Οι κλέφτες συνεχίζουν με τα πόδια, αλλά με μια εύστοχη βολή με μπούμερανγκ ο κροίσος τους ακινητοποιεί. Ο Μόργκαν αρπάζει την δεκάρα του Σκρουτζ και αρχίζει να τρέχει, ενώ ο τελευταίος παραδίδει στην αστυνομία τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας. Κατόπιν, με μια εύστοχη χιονόμπαλα που περιέχει τον θρυλικό του σβώλο σε μέγεθος αυγού χήνας ρίχνει αναίσθητο και τον Μόργκαν.
Ύστερα επιστρέφουν τα λεφτά στο θησαυροφυλάκιο, όπου ο Σκρουτζ αποφασίζει πως πρέπει και πάλι να αποσυρθεί στην πολυτελή έπαυλη του και να ζήσει βαρετά το υπόλοιπο μέρος της θλιβερής ζωής του. Τα ανιψάκια όμως τον χτυπούν στο φιλότιμο, λέγοντας πως είναι όντως ένα απομεινάρι μιας άλλης εποχής και όλες του οι περιπέτειες ήταν για το τίποτα, αφού κατέληξε ένα μοναχικό ερείπιο.
Ο Σκρουτζ κερδίζει κατά κράτος τους αντιπάλους του κι επιστρέφει ετοιμοπόλεμος στην δράση!
Ο μεγιστάνας δεν αντέχει να ακούει τέτοια και ξανανιώνει, υποκύπτοντας στην θέληση των παιδιών, αποφασίζοντας πως έχει ακόμα μπροστά του χρόνια παραγωγικής δουλειάς, και οι σημαντικότερες περιπέτειες είναι αυτές που δεν έχει ακόμη ζήσει. Για να σφραγίσει την αναγέννηση του κάνει κάτι που μόνο ο ίδιος μπορεί, μια βουτιά στο χρήμα του, στο οποίο κολυμπάει σαν δελφίνι.
Τα ανιψάκια ανυπομονούν για τις περιπέτειες που έχουν να ζήσουν στο πλευρό του θείου τους, αλλά ο Ντόναλντ δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένος, αφού ακόμα πιστεύει πως ο θείος του είναι πολύ βαρετός, αφού έχει τόσο χρήμα και δεν το κάνει τίποτα. Στο τέλος, ο Ντόναλντ νομίζει πως ο Σκρουτζ έχει μόνο άψυχο χρήμα, αλλά ο τελευταίος θυμάται τις υπέροχες στιγμές που έχει ζήσει για να το αποκτήσει!
Παρασκήνιο[]
Με την ιστορία Το Πιο Πλούσιο Παπί του Κόσμου φτάνει στο τέλος της μια επική σειρά δώδεκα επεισοδίων, συνολικού εύρους 212 σελίδων, που αφηγείται την ζωή του πιο πλούσιου παπιού των κόμικς, του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ, έργο του χαρισματικού καλλιτέχνη Ντον Ρόσα. Στην ιστορία οι Ντακ συναντούν για πρώτη φορά τον ζάπλουτο θείο τους και ζουν την πρώτη τους περιπέτεια στο πλευρό του.
Βασική πηγή έμπνευσης για την ιστορία είναι η κλασσική πλέον δημιουργία του Καρλ Μπαρκς, τα Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας, όπου κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο θείος Σκρουτζ. Συγκεκριμένα, η ιστορία του Ντον Ρόσα λαμβάνει χώρα αμέσως μετά τα γεγονότα στο σαλέ του μεγιστάνα, με τον Ντόναλντ και τις αρκούδες, αλλά πριν από το δείπνο που παραθέτει ο Σκρουτζ στα ανίψια του.
Έτσι, η ιστορία πρέπει να τοποθετηθεί αμέσως πριν από την τελευταία σελίδα της περιπέτειας του Μπαρκς, όπου ο μεγιστάνας έχει ήδη γνωρίσει τους συγγενείς του. Άλλωστε από την αρχή της συγγραφής του Βίου και της Πολιτείας σκοπός του Ρόσα ήταν να καταλήξει σε αυτό ακριβώς το σημείο, κουμπώνοντας την ζωή του Σκρουτζ με τις περιπέτειες που έζησε από το πενάκι του Παπιάνθρωπου.
Υπάρχουν φυσικά κάποιες διαφορές, στις ιστορίες, οι οποίες όμως είναι λεπτομέρειες ήσσονος σημασίας. Έτσι, η εμφάνιση του θείου Σκρουτζ είναι ελαφρώς διαφορετική, αφού στην ιστορία όπου κάνει την πρώτη του εμφάνιση απεικονίζεται με γυαλιά με σκελετό, ενώ φαίνεται να έχει μια χωρισμένη γενειάδα, κι όχι φαβορίτες.
Ο Ντον Ρόσα όμως προτίμησε να τον σχεδιάσει με την κλασσικότερη μελλοντική εμφάνιση του, αλλά διατήρησε τα υπόλοιπα στοιχεία του, όπως τον ρουχισμό του και το μπαστούνι του, ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν περισσότερη συνοχή. Ακόμα, στο τέλος της προτελευταίας σελίδας των Χριστουγέννων στο Βουνό της Αρκούδας, ο Σκρουτζ φαίνεται αρκετά χαρούμενος, όμως ο Ρόσα την επόμενη μέρα τον δείχνει να είναι και πάλι κακόκεφος και μίζερος, αφού αυτό απαιτούσε η ιστορία του.
Ο Σκρουτζ ξεκαθαρίζει το γεγονός ότι η δεκάρα του δεν είναι τυχερή.
Στην ιστορία ο Ντον Ρόσα ξεκαθαρίζει επίσης έναν μύθο που έχει θεριέψει από τότε που ο Μπαρκς σταμάτησε να δημιουργεί ιστορίες, τον μύθο της πρώτης δεκάρας. Σύμφωνα με πολλούς νέους και ιδιαίτερα Ιταλούς δημιουργούς η πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ είναι το γούρι του και του έχει προσφέρει την ευκαιρία να αυξήσει και να διατηρήσει την περιουσία του. Κάτι τέτοιο σύμφωνα με τον επίγονο του Μπαρκς είναι ανήκουστο, καθώς ο Σκρουτζ δεν οφείλει σε κανέναν και τίποτα την περιουσία του, παρά σε σκληρή και κοπιώδης δουλειά.
Ακόμα μια λεπτομέρεια είναι ότι το συγκεκριμένο επεισόδιο δεν ανοίγει με μια εικόνα από το ημερολόγιο της Ματίλντα Μακ Ντακ, όπως τα προηγούμενα, αφού στο ενδέκατο επεισόδιο η Ματίλντα το παράτησε, αηδιασμένη από την απληστία του αδερφού της. Έτσι, ανοίγει με μια εικόνα από τα λεφτά του θείου Σκρουτζ, το μόνο πράμα για το οποίο πλέον νοιάζεται ο ίδιος ο κροίσος. Κάθε ένα από αυτά τα κέρματα ο Ρόσα το έχει σχεδιάσει με μοναδικό τρόπο, επομένως είναι όλα διαφορετικά μεταξύ τους, μια χρονοβόρα και κοπιώδης δουλειά.
Πολίτης Κέιν[]
Ο Ντον Ρόσα έχει δηλώσει ιδιαίτερα μεγάλος θαυμαστής μιας εκ των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών, του Πολίτη Κέιν και υπάρχουν πολυάριθμες σκόρπιες αναφορές στην ταινία σε αρκετές από τις ιστορίες του. Στο δωδέκατο επεισόδιο του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ όμως οι αναφορές είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς και πολυάριθμες.
Από τα πρώτα κιόλας καρέ, απεικονίζεται μια μοναχική έπαυλη, και ο Σκρουτζ να κοιτάζει σε μια χιονόμπαλα, αναπολώντας την χαμένη του αγάπη, κάτι που έγινε και στον Πολίτη Κέιν, με τον Κέιν να θυμάται το παλιό του έλκηθρο. Εν συνεχεία τα δελτίο ειδήσεων είναι επίσης παρμένο σαν ιδέα από την ταινία, όπου διηγείται την ζωή του Κέιν, και στην ιστορία του Σκρουτζ. Δίδεται έτσι στον Ρόσα η ευκαιρία να εξηγήσει γιατί κανείς δεν ασχολούνταν με τον Σκρουτζ για 17 χρόνια, από το 1930 μέχρι το 1947, επειδή είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση και τις επιχειρήσεις του.
Υπάρχουν ακόμη πολλές ομοιότητες μεταξύ του χαρακτήρα του θείου Σκρουτζ και του κινηματογραφικού Κέιν, και ακόμη περισσότερες τρανταχτές διαφορές. Η μεγαλύτερη αντίθεση είναι ότι ο Τσαρλς Φόστερ Κέιν κληρονόμησε την περιουσία του, ενώ ο Σκρουτζ την κέρδισε με τον ιδρώτα του. Μια άλλη διαφορά είναι ότι ο Κέιν ξόδεψε το χρήμα του για να βρει αγάπη και ευτυχία, ενώ ο Σκρουτζ ποτέ δεν ξοδεύει τίποτα, καθώς προτιμά αυτό που το χρήμα συμβολίζει, δηλαδή τις περιπέτειες που έχει ζήσει για να το αποκτήσει.
Και οι δύο όμως έχουν βαρύνει από τις σκοτούρες που τους έχει φέρει η περιουσία τους με αποτέλεσμα ποτέ να μην είναι τόσο ευτυχισμένοι όσο ο Ντόναλντ, που του αρκεί ένα παγωτό με σόδα για να είναι χαρούμενος. Αυτή είναι και η κύρια ομοιότητα μεταξύ τους, που τους οδήγησε και τους δύο στην απομόνωση σε μια γιγάντια έπαυλη. Ο Σκρουτζ όμως επέστρεψε δριμύτερος στην δράση και τις περιπέτειες, ενώ ο Κέιν χάθηκε για πάντα στην μοναξιά των τελευταίων του χρόνων. Αυτό ακριβώς το μήνυμα περνάει και ο ίδιος ο Μπαρκς στην τελευταία σελίδα της διαχρονικής του ιστορίας Ένα Φτωχό Γεροντάκι, της πρώτης με αληθινό πρωταγωνιστή τον θείο Σκρουτζ.
Επιπρόσθετα καρέ[]
Στην πρώτη της δημοσίευση η ιστορία είχε δεκαέξι σελίδες, και με τόσες έχει εμφανιστεί και στην Ελλάδα. Για την εμφάνιση της όμως στην Αμερική ο δημιουργός της προσέθεσε τρεις ολόκληρες σελίδες, όχι αυτούσιες, αλλά διάσπαρτες μέσα στην ιστορία, με την μορφή καρέ και αλλαγών σε υπάρχοντα καρέ. Αυτό συνέβη επειδή ο Ντον Ρόσα θεώρησε πως η μετάβαση σε ορισμένα σημεία της ιστορίας ήταν λίγο απότομη και θέλησε να τα διορθώσει.
Οι αλλαγές αυτές έχουν ως εξής: τρία νέα καρέ στην τέταρτη σελίδα, μεγέθυνση του πέμπτου καρέ της πέμπτης σελίδας σε ημισέλιδο καρέ, από 1/8 της σελίδας, μεγέθυνση των καρέ 1-4 της έκτης σελίδας σε χώρο μισής από 3/8 της σελίδας. Προστέθηκαν ακόμα τρία νέα καρέ στην έκτη σελίδα, δύο στην ενδέκατη, πέντε στην δωδέκατη, τέσσερα στην δέκατη τέταρτη, δύο στην επόμενη, τρία στην 16η και τρία στην 17η σελίδα της ιστορίας.
Δύο είναι τα σημαντικά στοιχεία που προστέθηκαν σε αυτά τα καρέ, αλλά δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα. Στο καινούργιο προτελευταίο καρέ της τέταρτης σελίδας απεικονίζεται ένας πίνακας από το 1908, που δείχνει τον θείο Σκρουτζ με Ινδιάνους και τοτέμ. Αποτελεί μια αναφορά στην ιστορία του Καρλ Μπαρκς Η Μαύρη Τετάρτη, μια ιστορία στην οποία ο Ρόσα δεν είχε καταφέρει να κάνει καμία αναφορά στον Βίο και την Πολιτεία, κάτι που διορθώθηκε με το συγκεκριμένο καρέ.
Ακόμα, στο νέο τελευταίο καρέ της έκτης σελίδας εμφανίζεται ένα τρόπαιο στην έπαυλη του θείου Σκρουτζ που σίγουρα δεν του ανήκει. Πρόκειται για το βραβείο Γουίλ Άισνερ, τον μεγαλύτερο τίτλο στην βιομηχανία των κόμικς, που ο Ντον Ρόσα κέρδισε για την συγγραφή του Βίου και της Πολιτείας του Σκρουτζ Μακ Ντακ, το έτος 1995 και προσέθεσε ως φόρο τιμής στον Σκρουτζ στην ιστορία. Παρακάτω ακολουθούν όλα τα επιπρόσθετα καρέ, που ποτέ δεν έχουν εκδοθεί στην χώρα μας, στην πρωτότυπη αγγλική γλώσσα τους.
Εξώφυλλα[]
| Συνεχές ιστοριών | |||
|---|---|---|---|
| Πρίκουελ | Συνέχεια | ||
 |
|||
| Ο Ατσίδας του Παναμά | |||