Ο Γκουίντο Μαρτίνα (Guido Martina, Καρμανιόλα, 9 Φεβρουαρίου 1906 - Ρώμη, 6 Μαΐου 1991), στοργικά αποκαλούμενος Καθηγητής από τους συνεργάτες του, ήταν ένας από τους πρώτους Ιταλούς σεναριογράφους με κόμικς Ντίσνεϋ δημιουργώντας στην καριέρα του περισσότερες από 600 ιστορίες και συνεργαζομένος με τους σπουδαιότερους σχεδιαστές της εποχής του.
Ο Μαρτίνα είναι περισσότερο διάσημος για την δημιουργία των χαρακτήρων του Φάντομ Ντακ και της Μάρβελ Ντακ και για την θεμελίωση των παρωδιών διάσημων έργων με τους χαρακτήρες της Ντίσνεϋ. Ακόμα, έθεσε τις βάσεις για ένα πιο ολοκληρωμένο σύμπαν των παπιών, αρκετά βάρβαρο και κυνικό, χωρίς όμως ποτέ να χάνει το κωμικό του στοιχείο, και πάντα σεβόμενο τους κανόνες της Ντίσνεϋ. Ήταν παντρεμένος με την Ρενάτα Ρίτσο, επίσης σεναριογράφο κόμικς. Συνολικά τριάντα έξι ιστορίες της αποδίδονται, από τον καρτουνίστα Φράνκο Φοσσάτι. Στο inducks όμως οι ιστορίες είναι καταχωρημένες στο όνομα του άντρα της.
Βιογραφία[]
Νεανικά Χρόνια[]
Ο Γκουίντο Μαρτίνα γεννήθηκε στην πόλη Καρμανιόλα της Ιταλίας, κοντά στο Τορίνο το 1906 παρόλο που κάποιες βιογραφίες αναφέρουν λανθασμένα το 1916. Μετακόμισε στο Τορίνο στην ηλικία των δεκαέξι, και αργότερα αποφοίτησε έχοντας σπουδάσει Λογοτεχνία και Φιλοσοφία. Για λίγο καιρό ήταν δημοσιογράφος στην εφημερίδα Gazetta del Popolo, μένοντας κάποια χρόνια στο Παρίσι.
Εκεί ως συντάκτης της εφημερίδας γύρισε και μερικά ντοκιμαντέρ. Το 1938, τρία χρόνια μετά την παραχώρηση της άδειας για την έκδοση των περιοδικών Ντίσνεϋ από την Nerbini στην Mondadori, ο Μαρτίνα προσελήφθη από την εκδοτική, ως μεταφραστής. Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Μαρτίνα, όπως και τόσοι άλλο συνομήλικοι του κλήθηκε στον στρατό. Πολέμησε με τον βαθμό του αξιωματικού ιππικού, όμως τον αιχμαλώτισαν οι Βρετανοί και κατόπιν, μετά την ανακωχή του 1943 (οπότε και η Ιταλία συνθηκολόγησε και πέρασε από τις δυνάμεις του Άξονα στους Συμμάχους) οι Γερμανοί τον απέλασαν στην Αυστρία.
Η άφιξη στην σύνταξη[]
Στο τέλος της παγκόσμιας σύρραξης ο Μαρτίνα γύρισε πίσω στην εκδοτική Mondadori, ασχολούμενος κυρίως με την μετάφραση Αμερικανικών ιστοριών, ειδικά του Καρλ Μπαρκς, που εκδίδονταν στην Ιταλία. Αυτός δημιούργησε τα Ιταλικά ονόματα των Κύρο (Archimede Pitagorico), Σκρουτζ Μακ Ντακ (Paperon de' Paperoni), πιθανώς τον Μουργόλυκων (Banda Basotti) και άλλων δευτερευόντων χαρακτήρων. Την περίοδο αυτή ο συγγραφέας από το Τορίνο άρχιζε να γράφει μικρές κωμικές βινιέτες μεταξύ των ιστοριών που μετέφραζε και κατόπιν αποπειράθηκε να γράψει ολότελα δικές του ιστορίες, που ήταν οι πρώτες που παράγονταν στην Ιταλία.
Ο Γκουίντο Μαρτίνα, στο κέντρο, σε μια θεατρική παράσταση το 1928.
To 1948, σε σχέδιο Άντζελο Μπιολέττο δημοσιεύεται η ιστορία Topolino e il cobra bianco (Ο Μίκυ Μάους και η Άσπρη Κόμπρα). Η ιστορία ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο τεύχος 731 του Topolino, που είχε την μορφή εφημερίδας και τελείωσε στο πρώτο τεύχος που είχε την μορφή περιοδικού. Για την ακρίβεια, ο διευθυντής Μάριο Τζεντιλίνι αποφάσισε το 1949 να αλλάξει το μέγεθος του κόμικ και να αρχίσει την αρίθμηση από την αρχή, δημιουργώντας έτσι ένα περιοδικό που σήμερα έχει ξεπεράσει τα 3000 τεύχη.
Ήδη από το έβδομο τεύχος του περιοδικού ξεκίνησε να δημοσιεύεται μια άλλη ιστορία του Μαρτίνα, πάντα σε σχέδιο Άντζελο Μπιολέττο, Η Κόλαση του Μίκυ. Με αυτή την υπέροχη περιπέτεια ο Μαρτίνα ξεκίνησε τις παρωδίες διάσημων λογοτεχνικών έργων με τους χαρακτήρες της Ντίσνεϋ, εδώ της Κόλασης του Δάντη. Παραμένοντας όσο το δυνατόν πιο πιστός στο κλασικό έργο, ο Μαρτίνα έγραψε όλους τους διαλόγους με την μορφή ενδεκασύλλαβων στίχων, με ομοιοκαταληξία. Για τον λόγο αυτό ο συγγραφέας, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους σύγχρονους του, για την μεγάλη του συνεισφορά στην ιστορία, έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε, καθώς δημοσιεύτηκε το όνομα του στους συντελεστές της ιστορίας, γεγονός πρωτόγνωρο εκείνη την εποχή. Πράγματι, μέχρι το 1989, η μόνη αποδεκτή υπογραφή στις ιστορίες ήταν αυτή του Ουώλτ Ντίσνεϋ.
Για πολλά χρόνια ο Μαρτίνα ήταν ο μοναδικός κειμενογράφος του Topolino κι έτσι έγραφε και πολλές στήλες στο περιοδικό, όπως τις Εκμυστηρεύσεις του Μαύρου Πητ (Le confidenze di Gambadilegno), στην οποία κάθε εβδομάδα δημοσιεύονταν μια σελίδα από το ημερολόγιο του αιώνιου εχθρού του Μίκυ, από την οποία ο αναγνώστης μάθαινε πολλά νέα και αξιοπερίεργα.
Η Κόλαση του Μίκυ αποτελεί μία από τις πιο διάσημες ιστορίες του Γκουίντο Μαρτίνα.
Σε μια άλλη στήλη που υπήρχε από τα πρώτα τεύχη του Topolino o Μαρτίνα έγραφε πως ξέρει σχεδόν τα πάντα. Απαντούσε επίσης στις απορίες των αναγνωστών, μια δουλειά που λίγα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στον Μάικ Μποντζιόρνο. Ο ίδιος ο Καθηγητής πολλές φορές δημιουργούσε τις ερωτήσεις, καθώς η εκδοτική δεν δέχονταν πολλές από αναγνώστες και μάλιστα γενικού ενδιαφέροντος. Έτσι, αφού απαντούσε τις ερωτήσεις του τις δημοσίευε στο περιοδικό, τις περισσότερες φορές αγνοώντας τις πραγματικές ερωτήσεις των αναγνωστών.
Την εποχή εκείνη ο Μαρτίνα δοκίμασε και άλλα πράγματα πέραν της εργασίας του στα περιοδικά Ντίσνεϋ. Το 1949 δημιούργησε την Ιταλική σειρά κόμικς με θέμα την Άγρια Δύση, Πέκος Μπιλ και λίγο αργότερα την εξίσου διάσημη σειρά Οκλαχόμα. Ο Μαρτίνα συνεργάστηκε επίσης με άλλους δημιουργούς σε σειρές όπως τις Tiramolla, Cucciolo καθώς και στις σατυρικές εφημερίδες Marc'Aurelio και Bertoldo. Δοκίμασε επίσης την συγγραφική καριέρα, γράφοντας μερικά μυθιστορήματα και αφηγήματα για παιδιά, όπως τα Tramonto ad Est (Ανατολικό Ηλιοβασίλεμα) και την ιστορία του φίλου Δορυφόρου (Satellite).
Την δεκαετία του 1950[]
Μετά την αλλαγή της εκδοτικής πολιτικής, η Mondadori προσέλαβε και άλλους νέους καλλιτέχνες. Οι καινούριοι σχεδιαστές ήταν οι Ζουζέπε Περέγκο, Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι, Λουτσιάνο Μποττάρο, Πιερ Λορέντζο Ντε Βίτα και Ρομάνο Σκάρπα. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες αρχικά εικονογραφούσαν σενάρια του μεγαλύτερου τους κατά μια δεκαετία Μαρτίνα. Αυτή την εποχή o Μαρτίνα έγραψε πολλές γνωστές ιστορίες του, όπως το Το Διπλό Μυστήριο του Μαύρου Φαντάσματος (ΚΟΜΙΞ 91), με την οποία εισήγαγε τον χαρακτήρα του Μαύρου Φαντάσματος στην Ιταλία.
Το 1956, οι Ντισνεϋκές παρωδίες συνεχίστηκαν με τον Δον Κιχώτη, ενώ ακολούθησαν και άλλες ιστορίες προς αυτή την κατεύθυνση. Το ίδιο έτος έγραψε και την ιστορία Paperino alle Olimpiadi, αφιερωμένη στους Ολυμπιακούς Αγώνες, της Μελβούρνης, το σχέδιο της οποίας ανέλαβε ο νεαρός και ταλαντούχος Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι, που είχε ήδη συνεργαστεί με τον Μαρτίνα και με τον οποίο είχε συνάψει μια ποιοτική καλλιτεχνική συνεργασία, σχεδιάζοντας αρκετές ιστορίες του μαέστρου από το Τορίνο.
Το 1957 ήταν η χρονιά που δημιουργήθηκαν τρεις σημαντικές παρωδίες, Ντόναλντ ο Ατρόμητος, Ντόναλντ ο κόμης Μοντεχρήστος και ο Ντόναλντ και οι Τρεις Σωματοφύλακες. Το συντακτικό επιτελείο είχε προσέξει πως οι παρωδίες είχαν σημαντική επιτυχία στο κοινό και πίεσαν τον Μαρτίνα να συνεχίσει. Το 1959 δημοσιεύθηκε Ο Τρωικός πόλεμος! σε σχέδιο Λουτσιάνο Μποττάρο και Το έτος μίας μόνο ημέρας σε σχέδιο Κάρπι, καθώς και άλλες ιστορίες, όπως η αδημοσίευτη στην χώρα μας Paperino e la scuola degli enigmi σε σχέδιο Τζιούλιο Κερκίνι.
Την δεκαετία του 1970[]
Ο Γκουίντο Μαρτίνα την δεκαετία του 1960 συνέχισε να γράφει πολυάριθμες ιστορίες με κλασικούς χαρακτήρες της Ντίσνεϋ, συνεργαζόμενος με νεότερους σχεδιαστές, που είχαν μόλις προσχωρήσει στο εκδοτικό επιτελείο, όπως τον Λουτσιάνο Γκάττο, τον Τζόρτζιο Καβατσάνο και τον Μάσσιμο Ντε Βίτα.
Την ερχόμενη δεκαετία ο Μαρτίνα όμως έφτασε στην κορυφαία καλλιτεχνική του ωριμότητα. Την περίοδο αυτή δημιουργήθηκαν ορισμένες από τις κλασικότερες ιστορίες του Μαέστρου, που αρέσουν περισσότερο στους θαυμαστές του.
ΤΟ 1969, κατόπιν ιδέας της Ελίζα Πέννα και σε συνεργασία με τον Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι ο Μαρτίνα δημιούργησε έναν εξαιρετικά διάσημο χαρακτήρα: τον Φάντομ Ντακ. Στην πρώτη του ιστορία, με τον τίτλο Το Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων, ο Φάντομ έθεσε τις βάσεις για μια σειρά από τις πιο εκδικητικές και σκοτεινές σειρές ιστοριών, που κινούνταν στα όρια της νομιμότητας και του επιτρεπτού της Ντίσνεϋ.
Ο Φάντομ Ντακ αποτελεί τον πιο διάσημο χαρακτήρα που δημιούργησε ο σεναριογράφος από το Τορίνο.
Η επιτυχία του χαρακτήρα ήταν εκρηκτική, ο εκδότης εκτίμησε το γεγονός ότι ο Ντόναλντ βγήκε για μια φορά κερδισμένος και ο Μαρτίνα αμέσως εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, κάνοντας έναν χαρακτήρα που θα εμφανιζόταν μόνο μια φορά να καθιερωθεί διαχρονικά στο σύμπαν της Λιμνούπολης. Στα επόμενα δύο χρόνια έγραψε δύο ακόμα συναρπαστικές περιπέτειες με το άλτερ έγκο του Ντόναλντ, τις οποίες σχεδίασε ο Ρομάνο Σκάρπα.
Το 1970 ο Μαρτίνα έγραψε επίσης την Ιστορία και Δόξα της Δυναστείας των Ντακ, την πρώτη σειρά πολλαπλών κεφαλαίων Ιταλικής παραγωγής. Με αυτή την σειρά ο Μαρτίνα αντί να βάλει σε τάξη την ήδη μπερδεμένη γενεαλογία των Ντακ, δημιούργησε μια προσωπική του εκδοχή της ιστορίας τους, όπου ένας εκάστοτε Σκρουτζ θα τσακώνεται με έναν εκάστοτε Ντόναλντ, σε διάφορες ιστορικές εποχές. Μαζί με τρία ανιψάκια μετακινούνταν από εποχή σε εποχή όπως Αίγυπτο, Σκωτία και Κλοντάικ όπου έζησαν τον Πυρετό του Χρυσού. Ο Μαρτίνα ήταν επίσης ο πρώτος που δημιούργησε, πριν από όλους τους υπόλοιπους καλλιτέχνες της Ντίσνεϋ μια εκδοχή για τον πατέρα και την μητέρα του Σκρουτζ, μέσω της πολυσέλιδης σειράς.
Το 1971 δημοσιεύτηκε η ιστορία του με τον Φάντομ Ντακ Ο Χρυσός Σκαραβαίος, σε σχέδιο του Μάσσιμο Ντε Βίτα. Με τον συγκεκριμένο σχεδιαστή ο Μαρτίνα θα δημιουργούσε αρκετές ακόμη από τις πρώτες ιστορίες του Φάντομ Ντακ. Το 1973 ο Μαρτίνα επιχείρησε να δημιουργήσει έναν παράλληλο κύκλο ιστοριών με πρωταγωνιστή την Μάρβελ Ντακ, την σκοτεινή εκδοχή της Νταίζυ Ντακ. Η πρώτη της ιστορία, με τίτλο Ο Μίτος της Αριάδνης δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του ίδιου έτους, με σχεδιαστή τον Τζόρτζιο Καβατσάνο.
Ακολούθησαν και άλλες δύο ιστορίες με την ηρωίδα, αλλά ποτέ δεν έγινε τόσο διάσημη όσο ο Φάντομ Ντακ, οπότε ο Μαρτίνα δεν ασχολήθηκε περαιτέρω μαζί της, μέχρι που σε πιο πρόσφατα χρόνια σύγχρονοι Ιταλοί δημιουργοί αποφάσισαν να την χρησιμοποιήσουν και πάλι. Το ίδιο έτος δημιούργησε δύο ακόμη γνωστούς χαρακτήρες, τον Μίκυ Κιντ και τον Γκούφυ Μπαμ, που αποτελούσαν εκδοχές τον ομώνυμων χαρακτήρων του Μίκυ Σίτυ, στην Άγρια Δύση, περισσότερο σκληροτράχηλοι και βίαιοι όμως. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες χρησιμοποιήθηκαν σε έναν κύκλο ιστοριών, κυρίως σε σενάριο από τον Μαρτίνα, ενώ πρόσφατα έχουν επανέλθει και σε ιστορίες άλλων σεναριογράφων. Το 1975 μετά από χρόνια που είχε παραμελήσει τις παρωδίες έγραψε την ιστορία Τα Μανιτάρια των Νιμπελούγκεν!, που σχεδίασε ο Ρομάνο Σκάρπα.
Το 1977 έγραψε την ιστορία Eta Beta e le favolose imprese di Zombi, στην οποία κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο Ζόμπι, πιστός φίλος του Ήτα Βήτα, με εκπληκτικές δυνάμεις. Το επόμενο έτος έγραψε την ιστορία Το Ενοίκιο!, στην οποία γίνεται ξεκάθαρη κριτική και αναφορά στον προβληματικό νόμο περί ενοικίων που πέρασε η Ιταλική κυβέρνηση το 1978.
Την δεκαετία του 1980[]
Τη τελευταία δεκαετία της καριέρας του ο Μαρτίνα έγραψε κι άλλες ιστορίες με τον Φάντομ Ντακ, τον Μίκυ Μάους και πολλούς άλλους χαρακτήρας της Ντίσνεϋ. Από παρωδίες οι σημαντικότερες που έγραψε είναι τα Όσα Παίρνει ο Άνεμος, Τις Περιπέτειες του Μάρκο Πόλο που δημοσιεύθηκαν το 1982 και άλλες. Την επόμενη χρονιά σε σχέδιο Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι δημιούργησε την σειρά με τα επτά επεισόδια Sιόρ Skρούτζ και ο Νέος Κόσμος!, που εστιάζει στην ιστορία της Ιταλικής Αναγέννησης. Μετά από αυτή την δουλειά ο σεναριογράφος άρχισε σταδιακά να μειώνει τις συνεργασίες του με άλλους καλλιτέχνες, για λόγους υγείας. Μεταξύ των πιο πρόσφατων ιστοριών του είναι η Paperinik e le impronte rivelatrici με τον Φάντομ, η Buck alias Pluto e il richiamo della foresta με τον Μίκυ και η τελευταία παρωδία που έγραψε η Paperino e il veloce velocipede με τον Ντόναλντ, που δημοσιεύθηκε το 1990 και αποτελούσε την τελευταία ιστορία του.
Ο Γκουίντο Μαρτίνα πέθανε στην Ρώμη, στις 6 Μαΐου του 1991.
Στυλ[]
Οι ιστορίες που δημιούργησε ο Γκουίντο Μαρτίνα παρουσιάζουν αρκετά σταθερά στοιχεία. Στις ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Ντόναλντ και οι συγγενείς του το κυρίαρχο μοτίβο είναι ο συνεχής ανταγωνισμός μεταξύ των μελών της οικογένειας. Έτσι, ο Ντόναλντ επιβάλλει στους Χιούη, Λιούη και Ντιούη την άποψη του με ιδιαίτερα βίαιο τρόπο, είτε υπό την απειλή ξυλοδαρμού με ένα κλαδί δέντρου είτε ακόμα και με κουζινομάχαιρο. Με την σειρά τους, τα ανιψάκια, καταπιεσμένα από τον Ντόναλντ εμφανίζονται στριμμένα και πονηρά, επιχειρώντας να ζητήσουν βοήθεια από τον Σκρουτζ για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν ή για να ταπεινώσουν απλά τον Ντόναλντ, χρησιμοποιώντας εξεζητημένο και σύνθετο λεξιλόγιο. Ο θείος Σκρουτζ μονίμως προσφέρει σκληρή δουλειά στον Ντόναλντ, τον οποίο πάντα κακοπληρώνει. Η γέρικη πάπια είναι ιδιαίτερα κακεντρεχής και, εάν αναγκαστεί, είναι ικανή να κλέψει πράγματα άλλων, αρκεί να εξυπηρετούν τους σκοπούς του και να τον βοηθήσουν να γίνει πλουσιότερος.
Καρικατούρα του Γκουίντο Μαρτίνα
Στις ιστορίες με τον Μίκυ ο ντετέκτιβ καλείται συχνά να αντιμετωπίσει συγκλονιστικά και περίπλοκα μυστήρια, όπως στο Διπλό Μυστήριο του Μαύρου Φαντάσματος, όπου ξεκινάει ψάχνοντας για ένα καπέλο ή στην ιστορία Ο πανούργος εφευρέτης, όπου ο Μίκυ ερευνά αρχικά την εξαφάνιση μερικών εξαφανισμένων κονσερβών ντομάτας. Ο Μίκυ φτάνει συχνά στα πρόθυρα του θανάτου, αφού οι κακοί του Μαρτίνα δεν διστάζουν να ανοίξουν πυρ κατά του ντετέκτιβ και του Γκούφυ.
Σε αρκετές περιπέτειες του Μαρτίνα εμφανίζονται στο πλευρό των κύριων ηρώων, χαρακτήρες από τις ταινίες Ντίσνεϋ που δημιουργούνταν στην Αμερική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι πρώιμες παρωδίες Η κόλαση του Μίκυ και Το Στοιχειωμένο Κάστρο,όπου εμφανίζονται η Χιονάτη, οι επτά νάνοι, ο Ντάμπο, Αλέπος, Αρκούδος και άλλοι.
Η γλώσσα του Μαρτίνα είναι πολλές φορές αρκετά εξεζητημένη, χρησιμοποιώντας όρους που συχνά παιδιά, αλλά και ο μέσος αναγνώστης μπορεί να μην καταλαβαίνουν. Ο συγγραφέας χρησιμοποιούσε συχνά ωμές λέξεις, όπως σκοτώνω και σφάζω που έχουν αντικατασταθεί με πιο ήπιες σε πιο πρόσφατες επανεκδόσεις.
Λογοκρισία[]
Σε πρόσφατες ανατυπώσεις ιστοριών του Γκουίντο Μαρτίνα πολλές φράσεις του δεν θεωρήθηκαν πολιτικά ορθές και λογοκρίθηκαν. Πολλές φορές το λεξιλόγιο τους απλοποιήθηκε, θεωρούμενο ιδιαίτερα σύνθετο για παιδιά, ενώ άλλοτε αναφορές σε βία αφαιρέθηκαν, αφού δεν θεωρήθηκαν πολιτικά ορθές για το νεαρό κοινό. Μια προφανής περίπτωση λογοκρισίας συνέβη στο Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων, όπου αναφορές σε ανίκανους τυφλούς εξαλείφθηκαν πλήρως. Η λογοκρισία στις ιστορίες του Μαρτίνα είναι συνήθως αρκετά βαριά, με αποτέλεσμα πολλοί διάλογοι να αλλάζουν πλήρως και το νόημα να γίνεται τελείως διαφορετικό.
Ιστορίες[]
Οι τρεις πιο διάσημες ιστορίες του[]
Η πρώτη πιο διάσημη ιστορία του Μαρτίνα είναι η Κόλαση του Μίκυ, στην οποία ο Μίκυ ταξιδεύει στην κόλαση μαζί με τον Γκούφυ, στα παπούτσια του Βιργίλιου και μαθαίνει τι παθαίνουν οι αμαρτωλοί. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού συναντάει και άλλους χαρακτήρες της Ντίσνεϋ, που είτε τον βοηθούν είτε τον εμποδίζουν, όπως ο Ντόναλντ, που τους ακολουθάει σε όλη την κόλαση. Στο τέλος της ιστορίας συναντούν τον ίδιο τον Δάντη, που με μια πελώρια πένα ετοιμάζεται να σκοτώσει τους δημιουργούς της ιστορίας, που τόλμησαν να γράψουν μια τέτοια παρωδία. Ο Μίκυ όμως εξευμενίζει τον Δάντη, λέγοντας του πως πολλά παιδιά χάρηκαν με την ιστορία, ενώ καμία αμαρτία δεν διαπράχθηκε, οπότε ο συγγραφέας τους αφήνει να φύγουν από την κόλαση. Η ιστορία είναι επίσης γραμμένη με την μορφή τρίστιχων, όπως το πρωτότυπο έργο του Δάντη.
Η πρώτη σελίδα της ιστορίας Το Διπλό Μυστήριο του Μαύρου Φαντάσματος, όπως δημοσιεύθηκε στο ΚΟΜΙΞ 91.
Η δεύτερη εξίσου διάσημη ιστορία του είναι Το Διπλό Μυστήριο του Μαύρου Φαντάσματος (ΚΟΜΙΞ 91) στην οποία ο έξυπνος δημιουργός θέτει εναντίον του Μίκυ το Μαύρο Φάντασμα, την πραγματική ιδιοφυΐα του εγκλήματος. Απαγορευμένο στις Η.Π.Α. επειδή έμοιαζε υπερβολικά με τον Ουώλτ Ντίσνεϋ, το Μαύρο Φάντασμα επιστρέφει εδώ δριμύτερο και πιο πανούργο από ποτέ. Μπορεί μέχρι και να υπνωτίσει τον Μίκυ να διαπράξει έγκλημα εναντίον του Επιθεωρητή Ο' Χάρα, κάτι που δεν συμβαίνει μόνο χάρη στις προφυλάξεις του αστυνόμου. Καταδικασμένος στην ηλεκτρική καρέκλα ο Μίκυ Μάους απελπίζεται και μόνο χάρη στην βοήθεια του Ήτα Βήτα και του Φλιπ καταφέρνει να λύσει το μυστήριο και να πιάσει τον κακό.
Τέλος, Το Μυστικό της Βίλλας των Ρόδων θεωρείται από πολλούς ως η τρίτη καλύτερη ιστορία του Γκουίντο Μαρτίνα. Σε αυτή την ιστορία συντελείται η δημιουργία του Φάντομ Ντακ, το άλτερ εγκό του Ντόναλντ, που με την μυστική του ταυτότητα καταφέρνει να ξεμπλέκει από μπελάδες και να κερδίσει τον σεβασμό των συγγενών του. Ο χαρακτήρας του Φάντομ θα εξελιχθεί, καθιστάμενος ο προστάτης της Λιμνούπολης, ενώ στο νέο σύμπαν του θα πολεμήσει εξωγήινους και μοχθηρούς επιστήμονες σε μια τελείως νέα Λιμνούπολη.
Στις Ελληνικές Εκδόσεις[]
Στην χώρα μας έχουμε δει περισσότερες από διακόσιες πενήντα ιστορίες του Γκουίντο Μαρτίνα, την συντριπτική πλειοψηφία των οποίων στο περιοδικό Μίκυ Μάους (218 συγκεκριμένα). Τριάντα ιστορίες του έχουμε επίσης δει και στο μηνιαίο περιοδικό Μεγάλο Μίκυ. Στα Κλασικά έχουν επίσης εμφανιστεί 123 διαφορετικές ιστορίες του, κυρίως επανατυπώσεις από το Μίκυ Μάους, αλλά και ορισμένες καινούριες. Ουσιαστικά σε κάθε σχεδόν περιοδικό που είχε εκδοθεί από την εκδοτική Τερζόπουλος υπήρχαν ιστορίες του Ιταλού Γκουίντο Μαρτίνα, αφού έχει γράψει περισσότερες από 600 ιστορίες, και σχεδόν όλες οι πρώιμες ιστορίες της Ιταλικής σχολής είναι σε σενάριο του. Στα περιοδικά Αλμανάκο και Μεγάλα Σήριαλ έχουν επίσης δημοσιευτεί ιστορίες του, όπως και στο Σούπερ Μίκυ και φυσικά το ΚΟΜΙΞ.
Ακόμα, στην σειρά Μεγάλες Ιστορίες Disney έχουν επίσης εμφανιστεί ιστορίες του Μαρτίνα, και συγκεκριμένα αυτές το σχέδιο των οποίων έχει αναλάβει ο Ρομάνο Σκάρπα.
Περιοδικό ΚΟΜΙΞ[]
Συνολικά έξι ιστορίες του Γκουίντο Μαρτίνα έχουν εμφανιστεί στο ΚΟΜΙΞ, όλες στην Α' Περίοδο. Οι πέντε ιστορίες είναι σε σχέδιο Ρομάνο Σκάρπα και η μία σε σχέδιο Μάρκο Ρότα, η Πάρε τα Λεφτά και Κολύμπα!. Αναλυτικά οι ιστορίες του που έχουν εμφανιστεί στο περιοδικό είναι οι παρακάτω:
- Το Διπλό Μυστήριο του Μαύρου Φαντάσματος (ΚΟΜΙΞ 91)
- Χριστουγεννιάτικες Πλάκες (ΚΟΜΙΞ 163)
- Οι Καρποί της Πλατανόφτερης Μηλιάς (ΚΟΜΙΞ 167)
- Το Καρναβάλι του Ντόναλντ Μακ Ντακ (ΚΟΜΙΞ 177)
- Ο Χρυσός Κληρονόμος (ΚΟΜΙΞ 184)
- Πάρε τα Λεφτά και Κολύμπα! (ΚΟΜΙΞ 216)
Φόρος Τιμής[]
Το 2009 ο δήμος της Ρώμης ονόμασε μια μεγάλη πλατεία στην πόλη Πλατεία Γκουίντο Μαρτίνα, ως φόρος τιμής στον μεγάλο δημιουργό. Η πλατεία βρίσκεται σε μια περιοχή της Ρώμης (Mezzocamino) που είναι γενικώς αφιερωμένη σε διάσημους δημιουργούς της ένατης τέχνης.
| Δημιουργοί | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||