Στη ζωή αυτή, όλοι ψάχνουμε κάτι, Ισμαήλ...
—Ο κύριος Στάρμπακ, υποπλοίαρχος του Πικουόντ
Έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή σ' αυτήν την αποστολή! Τίποτα δεν με σταματά! Όταν μπαρκάρατε, ενώσατε τη μοίρα σας με τη δική μου! Αν βουλιάξω, θα βουλιάξετε μαζί μου! Αν τα καταφέρω, θα μοιραστούμε το θρίαμβο!
—Ο καπετάνιος Άχαμπ
|
Αποσαφήνιση:
Αν ψάχνετε το άρθρο για την ιστορία Μόμπυ Ντικ, πατήστε εδώ. Αλλιώς, αν θέλετε να δείτε την ανάλυση της ιστορίας Μόμπυ Ντικ, είστε στη σωστή σελίδα. |
Στο μυθιστόρημα, το καράβι περιπλανιέται στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, όμως η ιστορία κόμικς είναι στατική με την έννοια ότι το θεατρικό σκηνικό είναι το εσωτερικό του φαλαινοθηρικού μέσα στην μέση της θάλασσας.
—Πάολο Μοττούρα
Ο Μόμπυ Ντικ είναι μια ιστορία της Ντίσνεϋ και παρωδία του διάσημου ομώνυμου μυθιστορήματος που δημοσιεύτηκε το 1851 απ' τον Αμερικανό συγγραφέα Χέρμαν Μέλβιλ. Η ιστορία γράφτηκε από τον Φρανσέσκο Αρτιμπάνι και το σχέδιο είναι δουλειά του Πάολο Μοττούρα, ενώ η Μίρκα Αντόλφο επιθεώρησε το χρωματισμό των καρέ. Κυκλοφόρησε σε δύο συνέχειες στο ιταλικό περιοδικό Topolino 3003 - 3004 αλλά και τον Ιούλιο του 2014 στο πρώτο τεύχος του νέου περιοδικού ΚΟΜΙΞ από την Καθημερινή στην Ελλάδα.
Παρασκήνιο[]
Χαρακτήρες[]
Στην παρωδία δεν παρουσιάζονται όλοι οι χαρακτήρες που υπάρχουν στο μυθιστόρημα, αλλά μόνο οι κυριότεροι. Ο Αρτιμπάνι για αυτή την ιστορία έχει κάνει την ασυνήθιστη επιλογή να μην παρωδήσει όλα τα ονόματα των χαρακτήρων, διατηρώντας τους όσο το δυνατόν περισσότερο απαράλλακτους απ' αυτούς που δημιούργησε ο Μέλβιλ.
- Η Μάτζικα Ντε Σπελ υποδύεται την Ινδιάνα Φεντάλλα , η οποία ισχυρίζεται ότι είναι η έμπιστη σύμβουλος του καπετάνιου, αλλά στην πραγματικότητα θέλει μόνο να αποκτήσει την πρώτη του δεκάρα, για να φτιάξει το ξόρκι του Μίδα.
- Οι Μουργόλυκοι είναι οι καμακιστές που στο τέλος προσπαθούν να ληστέψουν την περιουσία του Άχαμπ (Σκρουτζ).
- Ο Κύρος Γρανάζης υποδύεται τον κύριο Στάρμπακ, υποπλοίαρχο.
- Ο Πασχάλης υποδύεται τον κύριο Φλασκ, τρίτο αξιωματικό.
- Ο Ντόναλντ υποδύεται το ναύτη Ισμαήλ, πρωταγωνιστή της ιστορίας. Ο Αρτιμπάνι προτιμά να τον χαρακτηρίζει άτυχο και ατζαμή, αντίθετα απ' το νεαρό άνδρα με την οξεία παρατηρητικότητα που στο μυθιστόρημα ξεκινά για περιπέτεια. Για το λόγο αυτό, στην ιστορία ο Ντόναλντ χρησιμοποιεί το όνομα Ισμαήλ ως κάλυψη, αφού έχει προκαλέσει πολλαπλούς μπελάδες σε άλλους καπετάνιους (έκανε να βυθιστούν 12 πλοία!). Όπως και στην όπερα είναι κι εδώ ο αφηγητής της περιπέτειας, του οποίου η φωνή ,η οποία εγκλείεται σε πολυάριθμες λεζάντες, συνοδεύει τον αναγνώστη από σελίδα σε σελίδα.
- Ο Σκρουτζ υποδύεται τον καπετάν Άχαμπ , καπετάνιο του φαλαινοθυρικού Πικουόντ, ο οποίος έχει στόχο να τα βάλει με τον Μόμπυ Ντικ. Ο λευκός αυτός φυσητήρας στην πραγματικότητα κατάπιε την τυχερή του δεκάρα.
- Ο Φέθρυ υποδύεται τον κύριο Σταμπ, ανθυποπλοίαρχο.
- Οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη υποδύονται τον Κουίκουεγκ, τον άγριο με τα τατουάζ που επιβιβάζεται στο φαλαινοθυρικό (ο Αρτιμπάνι αποφασίζει να τον «θρυμματίσει» σε τρία τμήματα, ονομάζοντας τα τρία παπάκια Χούγκα, Λούγκα και Ντούγκα γιοι του βασιλιά του νησιού Κοβόλοβο).
Διαφορές από το Μυθιστόρημα[]
Η ιστορία παραμένει αρκετά πιστή στο μυθιστόρημα, όμως, για να σεβαστεί τους κανόνες της Ντίσνεϋ, ο Αρτιμπάνι έπρεπε να κάνει κάποιες αλλαγές στην πλοκή, η οποία διαχωρίζεται τελείως απ' αυτή του Μέλβιλ στο δεύτερο μέρος, στο οποίο ο τραγικός θάνατος ολόκληρου του πληρώματος δε θα μπορούσε φυσικά να παρουσιαστεί σε ένα κόμικ της Ντίσνεϋ.
- Ο Κουίκουεγκ (Χιούη, Λιούη, Ντιούη) στην ιστορία είναι λαθρεπιβάτης στο πλοίο, καθώς στο μυθιστόρημα είναι στενός φίλος του Ισμαήλ με τον οποίο αποφασίζει να καταγραφεί στις τάξεις του πληρώματος του Άχαμπ. Ο Αρτιμπάνι αποφασίζει επίσης να «θρυμματίσει» το χαρακτήρα σε τρία τμήματα, τα οποία ερμηνεύονται απ' τους Χιούη, Λιούη και Ντιούη.
- Η Φεντάλλα , ερμηνεύεται από την Μάτζικα Ντε Σπελ ως γυναικείος ρόλος. Στο μυθιστόρημα όμως ο ρόλος είναι αντρικός και ο ναύτης ονομάζεται Φενταλλάχ, και είναι ένας μάγος-μάντης που προσεγγίζει τον Άχαμπ και προβλέπει το τέλος του.
- Ο Στάρμπακ (Κύρος), ο υποπλοίαρχος του πλοίου, στην ιστορία είναι εντελώς πιστός στον καπετάνιο και ποτέ δεν τολμά να αντικρούσει μια άμεση διαταγή του, δηλώνοντας ότι είχε αφήσει στην ξηρά κάθε του άποψη πριν επιβιβαστεί. Στο μυθιστόρημα, όμως, είναι στην πραγματικότητα το μόνο μέλος του πληρώματος που παρουσιάζει κάποια αντίσταση στο χαρισματικό αλλά μονομανή καπετάνιο. Ο πρώτος υποπλοίαρχος υποστηρίζει επανειλημμένα ότι ο στόχος του πλοίου είναι να κυνηγά φάλαινες για το λάδι τους και με λίγη "τύχη να επιστρέψουν σπίτι σύντομα". Ακόμα και στην τελική μάχη προσπαθεί απεγνωσμένα να φέρει στα σύγκαλά του τον καπετάνιο.
- Στην ιστορία η τελική μάχη έχει μια εντελώς διαφορετική κατάληξη απ' το μυθιστόρημα, στο οποίο ο Μόμπυ Ντικ καταστρέφει ολόκληρο το σκάφος και μόνο ο Ισμαήλ επιβιώνει απ' τη σύγκρουση. Ο Αρτιμπάνι επιλέγει να ολοκληρώσει τη δουλειά του με έναν τρόπο πολύ παρόμοιο με εκείνον της ιστορίας του Πινόκιο. Τον καπετάνιο, τον Ισμαήλ και τα άλλα μέλη του πληρώματος τους καταπίνει η φάλαινα. Στο εσωτερικό του τεράστιου κητοειδούς οι Μουργόλυκοι και η Μάτζικα αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους σκοπό: να πλουτίσουν, αλλά ηττήθηκαν με ευκολία και στο τέλος το πλήρωμα καταφέρνει να αποδράσει ανάβοντας φωτιά μέσα στην κοιλιά της φάλαινας ώστε να αναγκαστεί να τους φτύσει έξω.
Ανάλυση[]
Η ιστορία διαφέρει αρκετά από το κλασικό είδος παρωδίας της Ντίσνεϋ, καθώς ο Φρανσέσκο Αρτιμπάνι έχει ελαχιστοποιήσει την κωμική τάση απόσβεσης και παρουσιάζει τους χαρακτήρες όσο το δυνατόν πιο παρόμοιους με αυτούς του μυθιστορήματος. Είναι σαν να διαβάζεις μια μεταφορά του μυθιστορήματος σε κόμικ, παρά μια γελοιογραφία, καθώς οι χαρακτήρες της Ντίσνεϋ μπαίνουν ολοκληρωτικά στο πετσί του ρόλου τους ως φαλαινοθήρες του Πικουόντ, όπως στην περίπτωση του Φέθρυ και του Κύρου, αλλά ο χαρακτήρας τους είναι διαφορετικός από ότι στις κλασικές ιστορίες Ντίσνεϋ.
Ο Αρτιμπάνι, όπως ο ίδιος δηλώνει, ήθελε να δώσει στα παπιά τον κλασικό τους χαρακτήρα με τον οποίο τα σχεδίαζε ο Μπαρκς. Ο Σκρουτζ είναι κακόκεφος, μοναχικός και έχει εμμονή με τα λεφτά του, με άλλα λόγια ο κατάλληλος χαρακτήρας για να υποδυθεί τον Άχαμπ. Επίσης είναι εσωστρεφής, απομονωμένος και μονομανής, αλλά ταυτόχρονα χαρισματικός. Οι Χιούη, Λιούη και Ντιούη υποτυπώνονται σύμφωνα με την «αρχαία» παράδοση της Ντίσνεϋ:
ολέθριοι και αναιδείς ταραξίες, που διασκεδάζουν να βασανίζουν το φτωχό Ντόναλντ με τα αστεία και τις φάρσες τους.
Ο Αρτιμπάνι για να γράψει το σενάριο αυτής της παρωδίας εμπνεύστηκε από την ιστορία «Ο Μεγάλος Φαλαινοθήρας» (The Mighty Whale Hunter ) του 1938 σχεδίασαν οι Μέρριλ Ντε Μάρις και Φλόυντ Γκότφρεντσον, αλλά επίσης κι απ' το γκράφικ νόβελ Μόμπυ Ντικ του Μπιλ Σινκέβιτς και εκείνο του Ντίνο Μπαττάλια.
Ο Πάολο Μοττούρα, ο σχεδιαστής της ιστορίας, επέλεξε να σχεδιάσει την ιστορία παραπέμποντας στους τρεις Άρχοντες της Ντίσνεϋ όλων των εποχών: Καρλ Μπαρκς, Μάρκο Ρότα, αλλά προπαντός στο Φάμπιο Τσελόνι, του οποίου το στυλ επικαλείται σε πολλά σκίτσα. Ο Μοττούρα έχει επιλέξει να χρησιμοποιήσει το πλοίο σαν να ήταν σκηνή θεάτρου, στην οποία οι ήρωες πρέπει να κινούνται και να δρουν. Γι' αυτό μερικές φορές το πλοίο εμφανίζεται παραμορφωμένο ή μερικά τμήματά του δεν είναι σχεδιασμένα με ρεαλιστικό τρόπο, αλλά μόνο για τους σκοπούς της αισθητικής αφθονίας.
Το σχέδιο είναι στην πραγματικότητα πολύ πλούσιο σε λεπτομέρεια, κάποιες φορές ακόμα και μπουχτιστικό και υπερβολικό, και δεν έχει ένα κεντρικό σημείο όπου μπορεί να επικεντρωθεί ο αναγνώστης, αλλά οι χαρακτήρες στο φόντο είναι είναι σχεδιασμένοι με επιδεξιότητα. Η ομορφιά του σχεδίου ενισχύεται από τον επιδέξιο χρωματισμό της Μίρκα Αντόλφο, η οποία σχεδιάζει γραφικά τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και απειλή που περιέχονται στην ιστορία.
Άξια Περιέργειας[]
- Το πλοίο, πάνω στο οποίο ταξίδευε ο Άχαμπ στην πρώτη και ατυχή συνάντησή του με το Μόμπυ Ντικ, ονομαζόταν Χρυσή Γκόλντυ, ο έρωτας του Σκρουτζ την εποχή που ήταν στο Κλοντάικ.
- Οι Μαλαισιανοί πειρατές που επιτίθενται στο Πικουόντ στο δεύτερο μέρος της ιστορίας, σύμφωνα με την καθοριστική θέληση του Αρτιμπάνι, είναι σχεδιασμένοι ως ανθρωπόμορφα κοράκια των οποίων τη μορφή συνέλαβε ο Τζιοβάν Μπατίστα Κάρπι για να σχεδιάσει το Γιανέζ στις ιστορίες του Σάντοντακ.
Το μυθιστόρημα[]
Ένα από τα αριστουργήματα της αμερικανικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η πλειονότητα των κριτικών δέχεται ότι το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ στέκεται στο ίδιο δημιουργικό ύψος με τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και τα έργα του Σαίξπηρ. Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτα στην Αγγλία στις 18 Οκτωβρίου 1851 με τον τίτλο Η Φάλαινα και ένα μήνα αργότερα (14 Νοεμβρίου 1851) στις ΗΠΑ, με τον τίτλο Μόμπι Ντικ ή Η Φάλαινα.
Ο Μόμπι Ντικ είναι μια θαλασσινή περιπέτεια, γεμάτη συμβολισμούς και μεταφορές. Με αφηγητή τον ναύτη Ισμαήλ, παρακολουθούμε το ταξίδι ενός σαλεμένου καπετάνιου, ονόματι Αχάμπ, που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει και να σκοτώσει μια θηριώδη λευκή φάλαινα με το όνομα Μόμπυ Ντικ, η οποία σε ένα προηγούμενο ταξίδι τού είχε κόψει το πόδι σε μια μονομαχία τους στη θάλασσα. Ο Μέλβιλ, που είχε δουλέψει χρόνια ως ναυτικός, εστιάζεται σ' έναν «άνθρωπο που δε φοβάται Θεό, που μοιάζει με Θεό, είναι υπέροχος άνθρωπος ο Καπετάν Αχάμπ».
Δημοσιεύσεις[]
Στην Ιταλία[]
Η ιστορία έχει δημοσιευτεί στην Ιταλία σε δύο συνέχειες, στο περιοδικό Topolino τεύχη #3003 και #3004.
Στην Ελλάδα[]
Στη χώρα μας, αρχικά αν και ήταν στα άμεσα μελλοντικά σχέδια της Νέας Ακτίνας του περιοδικού Κόμιξ της Α' Περιόδου, το οποίο όμως σταμάτησε να εκδίδεται τον Αύγουστο του 2013. Ύστερα, όμως, όταν η εφημερίδα Η Καθημερινή πήρε τα δικαιώματα των ελληνικών εκδόσεων Disney, ως αφετηρία της Β' Περιόδου του περιοδικού ΚΟΜΙΞ, επιλέχθηκε η ιστορία αυτή!
ΚΟΜΙΞ 302 Ανάλυση[]
Δύο βδομάδες μετά την κυκλοφορία του τρισχιλιοστού του τεύχους το Topolino ξάφνιασε και πάλι τους αμέτρητους αναγνώστες του, φιλοξενώντας στις σελίδες του μια εντυπωσιακή διασκευή ενός μεγάλου αριστουργήματος της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σε συνεργασία με τον γνωστό σεναριογράφο Φραντσεσκο Αρτιμπάνι, ο ταλαντούχος Πάολο Μοττούρα υπογράφει μια επική εικονογραφημένη διασκευή του Μόμπυ Ντικ του Χέρμαν Μέλβιλ , που δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες στα τεύχη 3003 και 3004. Οι δύο δημιουργοί προσάρμοσαν το μυθιστόρημα στον κόσμο του Ντίσνεϊ βάζοντας τον θείο Σκρουτζ στον ρόλο του πλοιάρχου Άχαμπ, να καταδιώκει την μεγάλη λευκή φάλαινα που είχε καταπιεί την τυχερή του δεκάρα, ενώ ο Ντόναλντ δίνει μια άκρως ξεκαρδιστική ερμηνεία στον ρόλο του Ισμαήλ. Το αποτέλεσμα είναι μια ακόμα υπέροχη Ντισνεϋκή παρωδία ενός μεγάλου λογοτεχνικού έργου αλλά και μια από τις καλύτερες εικονογραφημένες διασκευές του Μόμπυ Ντικ, την οποία απολαύσαμε στο πρώτο ΚΟΜΙΞ της Καθημερινής!
Μόμπυ Ντικ Project[]
| Μόμπυ Ντικ Project | |||
|---|---|---|---|
| Ιστορία | Μόμπυ Ντικ · Ιστορία: Μόμπυ Ντικ · Μόμπυ Ντικ - Πίνακες & Σχέδια | | |
| Χαρακτήρες | Ισμαήλ · Άχαμπ · Η Λευκή Φάλαινα · Στάρμπακ · Χούγκα, Λούγκα και Ντούγκα · Φεντάλλα · Καμακιστές · Φλασκ · Σταμπ · Το Πλήρωμα του Πίκουντ | ||
| Αντικείμενα | Φαλαινοθηρικό Πίκουντ · Πλοίο ''Χρυσή Γκόλντυ'' · Χρυσό Σεντούκι · Η Τυχερή Δεκάρα του Άχαμπ | ||
| Δημιουργοί | Φραντσέσκο Αρτιμπάνι · Πάολο Μοττούρα | ||
Το πρότζεκτ έκπληξη που ετοίμαζε η ΚΟΜΙΞ Wiki εδώ και καιρό για εσάς είναι επιτέλους ΕΔΩ!!! Πρόκειται για το Μόμπυ Ντικ μια εκπληκτική εώς εξαιρετική ιστορία που δημοσιεύτηκε στο Ιταλικό περιοδικό Topolino τον Ιούνιο του 2013! Η ιστορία αυτή ήταν να δημοσιευτεί στο περιοδικό ΚΟΜΙΞ πριν κλείσει!
Μια ιστορία της Ιταλικής σχολής την οποία δημιούργησε ο μεγάλος Πάολο Μοττούρα! Είναι θα λέγαμε η Ντισνεϊκή παραδοχή του ομώνυμου μυθιστορήματος!Ψηφοφορίες, εικόνες από την υπέροχη ιστορία αλλά και βίντεο σας περιμένουν παρακάτω!! Σε αυτό το πρότζεκτ έχουμε δουλέψει όλοι μας πάρα πολύ, ο καθένας μας με τον δικό του τρόπο! Ευελπιστούμε να σας αρέσει!!
-Όλοι ψάχνουμε κάτι Ισμαήλ!
-Η προφητεία λέει ότι θα βρείτε αυτό που ψάχνετε αλλά θα τα χάσετε όλα!
-Δεν είναι μια απλή δεκάρα!
.jpg){kind=link}
