Η χαμένη πειρατική περιπέτεια του Μίκυ[]
Όλοι μας θυμόμαστε τις ένδοξες πράξεις του Μίκυ ως θαρραλέος ραφτάκος, περιττό να αναφερθούμε στο ταξίδι του Ντόναλντ Ντακ στη Bahia ή ακόμη στα σούπερ μαθήματα ιππασίας του Γκούφυ… Όμως πόσοι από εμάς θυμόμαστε την πειρατική περιπέτεια του Μίκυ;
Το Morgan’s Ghost (Φάντασμα του Μόργκαν) ήταν μια πολύ καλή ιδέα για καρτούν, η οποία αναπτύχθηκε παράλληλα με τα κλασσικά καρτούν που αγαπήσαμε, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ούτε δημοσιεύτηκε ποτέ! Το καρτούν ήταν προς ανάπτυξη την περίοδο 1939-1941. Τα στόρυμπωρντ από το Morgan’s Ghost, σχεδιασμένα από τους Harry Reeves, Homer Brightman και Roy Williams, μας βοηθούν να φανταστούμε πώς θα έμοιαζε αυτή η ιδέα αν είχε γίνει ταινία.
Πλοκή[]
Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ και ο Γκούφυ διευθύνουν το πανδοχείο Jolly Roger όταν ξαφνικά ένα βράδυ δέχονται έναν μυστηριώδη επισκέπτη,τον Κιτρινομύτη, έναν παπαγάλο ενός πρώην πειρατή! Αυτό το κακότροπο πουλί έχει έναν χάρτη θησαυρού και έναν σκληροτράχηλο διώκτη, τον Μαύρο Πητ, ο οποίος δε θα σταματήσει αν δε βρει το θησαυρό!
Εκτός κι αν ο Κιτρινομύτης, ο Μίκυ και η παρέα του τον βρουν πρώτοι. Όμως, άθελά τους, παίρνουν μαζί τους τον Πητ στο πλοίο που νοίκιασαν από τον ίδιο, μεταμφιεσμένο σε μια ηλικιωμένη κυρία. Έπειτα από μια μάχη επάνω στο πλοίο, οι ήρωες μας αποδρούν και φτάνουν στο Νησί Μόργκαν, όπου συναντούν τα φαντάσματα του Μόργκαν και του πληρώματός του, τα οποία κρύβουν μια έκπληξη για τον Μαύρο Πητ. Ωστόσο, ο θησαυρός δεν έχει βρεθεί ακόμη! Είναι κρυμμένος στον Κήπο του Δήμιου (Hangman’s Garden), το πιο τρομακτικό μέρος του νησιού, που είναι γεμάτο με θερμοπίδακες, χειμαρρώδη βροχή και κολοσσιαία μαγεμένα ψαλίδια (!) κήπου που μεταμόρφωσαν το Μόργκαν σε φάντασμα!
Γιατί όχι;[]
Το Φάντασμα του Μόργκαν ξεκίνησε ως Pieces of Eight (Τα Κομμάτια των Οκτώ) ή Οι Τρεις Πειρατές (Three Buccaneers), μια μεγάλου μήκους ιστορία με πρωταγωνιστή το Μίκυ Μάους σε σενάριο των Dick Creedon και Alan Perkins το 1939. Το έπος αυτό πέρασε από πολλά προσχέδια · στις πρώιμες εκδοχές της πλοκής, ο Κιτρινομύτης ήταν κατοικίδιο και στο Νησί Μόργκαν κατοικούσαν επίσης ο Ροβινσώνας Κρούσος και ο Παρασκευάς!
Το κόμικ, Το Χρυσάφι του Πειρατή[]
Το 1941, ο Oscar Lebeck, διευθύνων σκηνοθέτης της Western Publishing, ζήτησε από τον Ντίσνεϋ να προσαρμόσει τα στόρυμπωρντ από το ξεχασμένο Morgan’s Ghost σε κόμικ. Με τα ανιψάκια του Ντόναλντ να αντικαθιστούν το Μίκυ και το Γκούφυ, το τελικό αποτέλεσμα ήταν η ιστορία Το Χρυσάφι του Πειρατή (Donald Duck Finds Pirate Gold, Four Color Comics 9, 1942). Το σενάριο ανέλαβε ο σχεδιαστής στριπ της Ντίσνεύ Μπομπ Καρπ, ενώ για το σχέδιο συνεργάστηκαν ο Τζακ Χάννα και ο Καρλ Μπαρκς, του οποίου η καριέρα στα κόμικς Ντίσνεϋ άρχισε τότε! Βέβαια, η ιστορία δεν είναι ακριβώς ίδια καθώς όπως ειπώθηκε παραπάνω υπέστη κάποιες αλλαγές.
Μπορεί κανείς να φανταστεί τον τρόμο που προφανώς ένιωσαν οι δύο άντρες όταν εν τέλει επικοινώνησαν με την Western Publishing, η οποία είχε την άδεια για τα κόμικς της Disney. Αλλά δεν υπήρχαν προβλήματα. Ο εκδότης χρειαζόταν απεγνωσμένα νέο υλικό –και νέους σχεδιαστές- αφού είχε αναπαράγει τα Κυριακάτικα στριπ σε βιβλίο κόμικ εδώ και πολύ καιρό. Το Χρυσάφι του Πειρατή έγινε αμέσως δεκτό και οι δύο καλλιτέχνες πληρώνονταν 10 δολλάρια ανά σελίδα. Η ιστορία ήταν μία στιγμιαία επιτυχία που συνδύαζε τη σειρά των γκαγκ της και το χονδροειδές χιούμορ με ελάχιστο διάλογο. Ήταν επίσης μια συναρπαστική ιστορία περιπέτειας, η οποία επέτρεπε στον Ντόναλντ να αποκαλύψει τη λιγότερο νευρική πλευρά του χαρακτήρα του. Ενώ ο Ντόναλντ στον κινηματογράφο ήταν ένας ενθουσιώδης και ευέξαπτος καλλιτέχνης, ο Χάννα και ο Μπαρκς –κατανοώντας και οι δύο τα όρια και τα οφέλη ενός βιβλίου κόμικ- έστρεψαν τον Ντόναλντ και τα ανίψια του σε περιπέτειες.
Ο Μπαρκς σε συνέντευξη για την ιστορία[]
Το 1978, ο Μπαρκς αναπόλησε σε μια συνέντευξη:
Το Χρυσάφι του Πειρατή απέδειξε στους εκδότες ότι ο Ντόναλντ δε χρειαζόταν να είναι σε συνεχή αναταραχή για να είναι ενδιαφέρων. Τα παιδαριώδη λάθη του, καθώς και η αθωότητα του κινδύνου και του να θυσιάζεται με αποτρόπαιο τρόπο αποδείχθηκαν τόσο υπέροχα όσο τα νεύρα του. Έδειξε υπέροχος σε ένα συμπαθητικό ρόλο και τα έξυπνα ανιψάκια του εξίσου ωραία ως οι ‘εγκέφαλοι’ της οικογένειας. Η κωμική κατάσταση του Ντόναλντ, του ριψοκίνδυνου ατζαμή, ο οποίος μπλέκει σε μπελάδες από τους οποίους απαλλάσσεται από τα ευφυή και υποψιασμένα ανίψια του, αναπτύχθηκε πλήρως σε αυτή την ιστορία, και από τότε έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές ιστορίες δράσης και περιπέτειας.
Αξιοπερίεργο: Όταν Το Χρυσάφι του Πειρατή εκδόθηκε, ο Μπαρκς δεν έλαβε το αντίτυπο που του αναλογούσε ως δημιουργός –το οποίο είναι αρκετά συνηθισμένο- από τη Western. Έτσι, αναγκάστηκε να αγοράσει μερικά για τον εαυτό του από το τοπικό παντοπωλείο!
Σύγκριση μεταξύ του Κόμικ και του Καρτούν[]
Συγκρίνοντας τα αρχικά σχέδια του στορυμπόαρτ με το κόμικ είναι σοκαριστικό να βλέπεις πόσο κοντά ήταν ο Μπαρκς και ο Χάννα, στα αρχικά σχέδια, χωρίς να τα έχουν δει ποτέ τους! Ο Καρπ έφτιαξε το σενάριο του από τα σκίτσα (τα οποία βλέπουμε παρακάτω) ενώ η δουλειά του Χάννα και του Μπαρκς παρουσιάζεται δίπλα. Μπορεί τα ανιψάκια του Ντόναλντ να αντικατέστησαν τον Μίκυ και τον Γκούφυ όμως ο κορμός της ιστορίας παραμένει ίδιος. Βέβαια, θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να βλέπαμε σε μορφή κόμικ πως θα ήταν το καρτούν με τον Μίκυ και τον Γκούφυ αντί τα ανιψάκια.
Διάφορες εικόνες από την ιστορία/καρτούν[]
